Ανήκω στους λεγόμενους «απορριπτικούς» και χρησιμοποιώ τον όρο αυτό μόνο για χάρη συζήτησης και όχι γιατί αποδέχομαι όσα μάς καταλογίζουν.

Είμαι, λοιπόν, ένας απ’ αυτούς που – σύμφωνα πάντα με τα σχόλια των επικριτών μας – «δεν αποδέχονται τίποτε στο Κυπριακό» και που «μόνο ΟΧΙ ξέρουν να λένε».

Χρησιμοποιώ εισαγωγικά ακριβώς γιατί δεν ισχύει κάτι τέτοιο στο βαθμό, που κάποιοι ισχυρίζονται. 

Άλλωστε, η μέγιστη και ιστορική υποχώρηση της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας, δηλαδή η αποδοχή της Ομοσπονδίας, ως μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας που ιδρύθηκε ως ενιαίο κράτος, έγινε και επιβεβαιώθηκε από τους ιστορικούς ηγέτες του λεγόμενου «απορριπτικού» χώρου, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο (1977), τον Σπύρο Κυπριανού (1979) και τον Τάσσο Παπαδόπουλο (2006).

Όμως, το θέμα του παρόντος δεν είναι οι «απορριπτικοί». Αυτό το ανέφερα μόνο ως εισαγωγή.

Το θέμα του παρόντος είναι οι υπόλοιποι: αυτοί που μάς χαρακτηρίζουν ως «απορριπτικούς» και μάς στοχοποιούν ως τους υπεύθυνους για το ότι δεν λύθηκε το Κυπριακό αυτά τα 50 χρόνια. Παρεμπιπτόντως, αυτά τα 50 χρόνια, το Κυπριακό το χειρίστηκαν λεγόμενοι «απορριπτικοί» Πρόεδροι για μόνο 19. Τα υπόλοιπα 31 χρόνια το χειρίζονται μη-απορριπτικοί. Και όμως, το πρόβλημα δεν λύθηκε.

Επανέρχομαι, λοιπόν, στους υπόλοιπους, σε αυτούς που μάς χαρακτηρίζουν και μάς στοχοποιούν ως «απορριπτικούς». Δεν θα τούς χαρακτηρίσω. Θα θέσω όμως ένα ερώτημα: Εάν υποθέσουμε ότι, όντως, εμείς «απορρίπτουμε τα πάντα», μήπως θα έπρεπε να μάς πουν και αυτοί τί ακριβώς αποδέχονται;

Χωρίς πλάκα. Τί αποδέχονται; Για παράδειγμα, αποδέχονται παραμονή τουρκικών στρατευμάτων επ’ αόριστο; Αποδέχονται κάποια νέα μορφή εγγυήσεων ή κάποιο νέου τύπου μονομερές δικαίωμα επέμβασης της Τουρκίας; (π.χ. στην περιοχή που θα βρίσκεται υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση;). Αποδέχονται την εκ περιτροπής προεδρία; Αποδέχονται βέτο των δύο Κοινοτήτων στους σημαντικότερους θεσμούς; Αποδέχονται να δοθεί στους χρήστες ο πρώτος λόγος επί των περιουσιών των προσφύγων; Αποδέχονται νομιμοποίηση όλων των εποίκων και ελεύθερη έλευση Τούρκων πολιτών στην Κύπρο; Αποδέχονται κυριαρχική ισότητα ή ισότιμη διεθνή εκπροσώπηση της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας; Αποδέχονται συγκεκαλυμμένη συνομοσπονδία δύο κρατών; Τί ακριβώς αποδέχονται;

Αυτές τις ερωτήσεις πρέπει να τις απαντήσουν όσοι μάς κατηγορούν για απορριπτισμό. Διότι, η όποια λύση του Κυπριακού δεν θα περιγράφεται από όσα απορρίπτουμε εμείς οι λεγόμενοι «απορριπτικοί» αλλά από όσα αποδέχονται αυτοί που μάς χαρακτηρίζουν έτσι.

Επομένως, ας μην ασχολούνται άλλο με εμάς τους λεγόμενους «απορριπτικούς», ας μην στοχοποιούν ή ενοχοποιούν όσες και όσους διαφωνούν με νέες ή παλιές υποχωρήσεις και ας ενημερώσουν τον κυπριακό Ελληνισμό για το τί ακριβώς αποδέχονται οι ίδιοι. Με ευθύτητα, συγκεκριμένες αναφορές, λεπτομέρειες και σαφήνεια. Να μάς πουν, δηλαδή, ξεκάθαρα: «Αυτά κι αυτά είναι που αποδεχόμαστε εμείς, αποδεχτείτε τα και εσείς». Και να σταματήσουν να κρύβονται.