Τα τελευταία χρόνια, όταν συζητάμε για τις τράπεζες, συνήθως αναφερόμαστε στα ζητήματα των μη εξυπηρετούμενων δανείων, των επιτοκίων, της κεφαλαιουχικής επάρκειας τους και, γενικά, αναφερόμαστε σε θέματα, τα οποία προκαλούν εντάσεις, διαφωνίες και αντιπαραθέσεις.
Στο επίκεντρο, αν όχι στο στόχαστρο, αυτών των συζητήσεων τίθενται συχνά και τα στελέχη των τραπεζών, υψηλόβαθμα ή χαμηλόβαθμα, τα οποία καλούνται να διαχειριστούν διάφορα ζητήματα και, επιπρόσθετα, βρίσκονται σε ένα σχετικώς ρευστό εργασιακό περιβάλλον, το οποίο δημιουργείται από ισχύοντα σχέδια πρόωρης αφυπηρέτησης ή άλλες αλλαγές και ανακατατάξεις.
Διατηρώντας τις πολιτικές απόψεις μου για τον θεμελιώδη ρόλο και την αποστολή των τραπεζών, να μου επιτραπεί να πρωτοτυπήσω και να αναφερθώ σε ένα διαφορετικό από τα συνηθισμένα και απολύτως καλοδεχούμενο κοινωνικό ρόλο, που διαδραματίζει τα τελευταία χρόνια μια ομάδα τραπεζικών υπαλλήλων και, πιο συγκεκριμένα, της Τράπεζας Κύπρου.
Στις 15 Οκτωβρίου, λοιπόν, ταξίδευσα ιδιωτικώς στο Άμστερνταμ όπου είχα τη χαρά να τρέξω και να τερματίσω στον Διεθνή Μαραθώνιο (42.2 km) της πόλης. Στη διάρκεια του ταξιδιού αυτού, βρέθηκα στο ίδιο ξενοδοχείο με μια ομάδα υπαλλήλων της Τράπεζας Κύπρου, οι οποίοι συνθέτουν την «Ομάδα Δρομέων της Τράπεζας Κύπρου».
Γνωρίζοντάς τους και περνώντας μαζί τους το Σαββατοκύριακο, έμαθα πως η Ομάδα αυτή τρέχει εθελοντικά σε διάφορες διοργανώσεις Μαραθωνίων, εντός ή εκτός Κύπρου, συλλέγοντας χρήματα για τον Αντικαρκινικό Σύνδεσμο Κύπρου.
Στα 5 χρόνια ύπαρξής της, η Ομάδα Δρομέων της Τράπεζας Κύπρου έχει συλλέξει περισσότερες από €130,000 για λογαριασμό του Αντικαρκινικού Συνδέσμου, γεγονός που αναδεικνύει όχι μόνο την προθυμία και αποτελεσματικότητά των δρομέων της Ομάδας, αλλά και την κοινωνική, φιλανθρωπική κουλτούρα των Κυπρίων, η οποία εκδηλώνεται καθημερινώς σε κοινωνικές και φιλανθρωπικές δράσεις.
Αναρίθμητες είναι οι κοινωνικές και φιλανθρωπικές δράσεις, που γίνονται κάθε χρόνο στην Κύπρο. Και είμαι βέβαιος ότι δεκάδες εθελοντές και εθελόντριες, που ίσως διαβάσουν αυτό το άρθρο, θα σκεφτούν ότι τους «αδικώ» αναφερόμενος μόνο σε μία ομάδα και μία δράση. Όμως, το πράττω συνειδητά, ακριβώς για να υπογραμμίσω την ανάγκη να αναδεικνύουμε, να προβάλλουμε και να επαινούμε, όλες και όλοι, κάθε εθελοντική δράση και κάθε κοινωνική και φιλανθρωπική δράση όταν μαθαίνουμε για αυτήν.
Αναμφίβολα, η προβολή και ο έπαινος ΔΕΝ είναι τα κίνητρα των ανθρώπων που αφιερώνουν χρόνο, κόπο και χρήματα σε κοινωνικές και φιλανθρωπικές δράσεις. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προβάλλονται και να επαινούνται. Αντίθετα, οφείλουμε ΚΑΙ να τους προβάλλουμε ΚΑΙ να τους επαινούμε, ακριβώς για να λειτουργήσουν ως παραδείγματα προς μίμηση για ολόκληρη την κοινωνία και για τα παιδιά μας.
Να με συγχωρέσουν, επομένως, οι αναγνώστες και αναγνώστριες που θα σκεφτούν ότι το άρθρο είναι επιλεκτικό. Ας δεχτούν ότι η Ομάδα Δρομέων της Τράπεζας Κύπρου είναι απλώς ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση. Και ας αναδείξουμε κάθε τέτοια ομάδα, καθώς σε όλες και όλους, ανεξαιρέτως, αξίζουν συγχαρητήρια.
Υ.Σ. Δεν είμαι βέβαιος αν οι πέντε δρομείς, που έτρεξαν στο Άμστερνταμ, θα ήθελαν να αναφέρω τα ονοματεπώνυμά τους. Το πράττω, όμως (αλφαβητικά) και να με συγχωρέσουν και αυτοί: Πανίκος Βοσκός, Ευαγόρας Γαβριηλίδης, Δώρος Ιωάννου, Μαριλένα Κουνναπή και Λάουρα Μιχαηλίδου.
