Η νέα χρονιά έχει ήδη αρχίσει. Οι έννοιες αισιοδοξία, ελπίδα, προοπτική κυριαρχούν δικαιολογημένα στις σκέψεις και στα σχέδια όλων μας, για το 2020. Η θεμιτή και φυσιολογική ανάγκη των ανθρώπων για συνεχή βελτίωση της ζωής τους, οδηγεί αναπόφευκτα και στην ευχή να έχουμε μια καλύτερη χρονιά, σε σύγκριση με τις προηγούμενες.

Η πραγματοποίηση αυτής της ευχής, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την Κυπριακή Δημοκρατία, εξαρτάται, δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό, από εξωγενείς παράγοντες. Για την ακρίβεια, εξαρτάται από ένα εξωγενή παράγοντα, την Τουρκία ∙ μια χώρα με μακρύ ποινικό μητρώο γενοκτονιών, επεκτατικών δράσεων, παράνομων ενεργειών και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ενόσω, λοιπόν, η Τουρκία κατέχει παράνομα τη μισή σχεδόν επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενόσω κρατά άλυτο το Κυπριακό για 46 χρόνια, ενόσω καταπατεί τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων και ενόσω παραβιάζει σωρεία διατάξεων του διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της θάλασσας, είναι προφανές ότι διαδραματίζει, χωρίς ασφαλώς να το θέλουμε, καθοριστικό ρόλο στο παρόν της Κύπρου και του κυπριακού λαού, διεκδικώντας, παράλληλα, καθοριστικό, μόνιμο και νόμιμο ρόλο στο μέλλον του νησιού μας.

Αναπόφευκτα, επομένως, οποιαδήποτε εκτίμηση, ή σχεδιασμός, ή πρόβλεψη για το 2020, θα πρέπει να λάβει υπόψη τα δεδομένα που αφορούν την Τουρκία. Η Τουρκία, λοιπόν,

• έχοντας ως Πρόεδρο έναν εκλελεγμένο δικτάτορα, ο οποίος ελέγχει δια πυρός και σιδήρου, παρά τα σκαμπανεβάσματα, την πολιτική ζωή της χώρας τα τελευταία 15 χρόνια,
• ποντάροντας παράλληλα και αναλόγως περίστασης στον σύγχρονο και πολύ πιο σύνθετο και πολύ-επίπεδο «ψυχρό» πόλεμο των ΗΠΑ με τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα,
• αξιοποιώντας τη ρευστή και ταραγμένη κατάσταση στη Μέση Ανατολή, στην ανατολική Μεσόγειο και στη βόρεια Αφρική,
• περιφρονώντας, όπως συνηθίζει, κάθε έννοια νομιμότητας,
• εκμεταλλευόμενη τα λάθη της Ελλάδας τα τελευταία 25 χρόνια και την αδυναμία, λόγω οικονομικής κρίσης, ή την απροθυμία της, να ασχοληθεί σοβαρά με τα Ελληνοτουρκικά θέματα και
• εκβιάζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση στο Μεταναστευτικό,

διανύει την πιο επιθετική, επεκτατική και αλαζονική περίοδό της και εμφανίζεται στην περιοχή σαν μια υπερδύναμη η οποία, έμμεσα ή άμεσα, στοχεύει σε επέκταση του ζωτικού χώρου της στη Συρία, νομιμοποίηση και μονιμοποίηση της παρουσίας και του ρόλου της στην Κύπρο, δυσανάλογο μερίδιο στους φυσικούς πόρους ολόκληρης της ανατολικής Μεσογείου, εδραίωση ρόλου και παρουσίας στη Λιβύη, απομόνωση της Ελλάδας από την περιοχή της νότιας και ανατολικής Μεσογείου και συγκυριαρχία με την Ελλάδα στο Αιγαίο και «γκριζάρισμα» περιοχών του.

Το πόσο νόμιμοι ή παράνομοι, εφικτοί ή ανέφικτοι, είναι οι τουρκικοί στόχοι, είναι ασφαλώς αντικείμενο πολλών συζητήσεων και αναλύσεων. Η δε προσπάθεια υλοποίησής τους, θα απασχολήσει όλες τις εμπλεκόμενες χώρες στη χρονιά που μόλις άρχισε. Αυτό όμως που έχει μεγάλη σημασία, είναι να συνειδητοποιήσουμε εμείς, δηλαδή η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα, αλλά και όλες οι άλλες χώρες της περιοχής, ότι αυτοί είναι οι τουρκικοί στόχοι. Να συνειδητοποιήσουμε, δηλαδή, ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας δεν οφείλεται στο άλυτο Κυπριακό, αλλά, το άλυτο Κυπριακό οφείλεται στη συμπεριφορά (και στους στόχους) της Τουρκίας. Να συνειδητοποιήσουμε, όσο και αν αυτό είναι άβολο, ότι η Τουρκία είναι μια εχθρική χώρα, η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί ως τέτοια, πολιτικά και διπλωματικά, από όλες τις χώρες της περιοχής, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε όλες οι χώρες της περιοχής, αλλά και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα έχουμε ακόμα περισσότερα και πιο δυσεπίλυτα προβλήματα με τη συγκεκριμένη χώρα, στο μέλλον. Καλή χρονιά, σε όλες και όλους.