Απομένουν ακριβώς δέκα μήνες μέχρι την έναρξη της επόμενης διακυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αναμφίβολα, οι μήνες αυτοί κρίνονται ως καθοριστικοί, ακριβώς γιατί οι εξελίξεις στην πάροδό τους θα διαμορφώσουν το πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο οι πολίτες θα αξιολογήσουν, θα κρίνουν και, τελικά, θα επιλέξουν το πρόσωπο, το οποίο θα είναι ο επικεφαλής της επόμενης διακυβέρνησης, μαζί, ασφαλώς, με τις προτάσεις τις οποίες, αυτό το πρόσωπο, θα εφαρμόσει την πενταετία 2023-2028.
Η κατάσταση στη χώρα δεν ήταν ποτέ πιο ρευστή. Η κυπριακή κοινωνία βιώνει μια παρατεταμένη οικονομική κρίση, εδώ και δέκα ολόκληρα χρόνια, στον απόηχο της διετούς πανδημίας του Covid-19, που φαίνεται να πλησιάζει στη λήξη της, στη σκιά της συνεχιζόμενης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, που οδηγεί τον Κόσμο σε αναδόμηση με τρόπο βίαιο και βεβιασμένο και στην ακόμα πιο βαριά σκιά της τουρκικής κατοχής του νησιού μας, που προκαλεί και συντηρεί τη διχοτόμηση.
Είναι, επομένως, προφανές, ότι η κυρίαρχη πρόκληση για το πολιτικό προσωπικό και τις πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου, αυτούς τους δέκα μήνες προπαρασκευής και ζύμωσης της επόμενης διακυβέρνησης, είναι ακριβώς η ανάκτηση της εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς το πολιτικό προσωπικό και τις πολιτικές δυνάμεις, όχι μόνο ως αυτονόητος σκοπός, αλλά και ως μια απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να αντιμετωπιστεί, επιτυχώς, αυτή η πρωτόγνωρα ρευστή κατάσταση.
Η επιτυχής ανταπόκριση σε αυτή τη μεγάλη πρόκληση ανάκτησης της εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς τα πολιτικά πρόσωπα και τις πολιτικές δυνάμεις, επιβάλλει συγκεκριμένες στάσεις και συμπεριφορές από όλες τις πλευρές, δηλαδή, και από τα πολιτικά πρόσωπα και τις πολιτικές δυνάμεις και από την ίδια την κοινωνία.
Τα πολιτικά πρόσωπα και οι πολιτικές δυνάμεις θα πρέπει να αναγνωρίσουν και να κατανοήσουν, αληθινά, το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν οι κύπριοι πολίτες. Ένα περιβάλλον οικονομικής αβεβαιότητας, αυξημένου άγχους, πρωτόγνωρης ψυχολογικής πίεσης και αναμφίβολης πνευματικής κόπωσης. Οι κύπριοι και οι κύπριες, στη συντριπτική πλειονότητά τους, μέσα σε αυτό, ακριβώς, το αβέβαιο, αγχωτικό, πιεστικό και κοπιαστικό περιβάλλον, καλούνται καθημερινά (α) να σκέφτονται διαρκώς το μηνιαίο εισόδημά τους και την εξυπηρέτηση των ανελαστικών υποχρεώσεων τους, (β) να ανησυχούν για τη δουλειά τους, την ποιότητα των εργασιακών τους συνθηκών και το κατά πόσο η απασχόλησή τους θα συνεχίσει αδιάληπτη μέχρι τη συνταξιοδότηση, (γ) να αγωνιούν για την προστασία, τη μόρφωση, την εκπαίδευση και την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών τους και (δ) να μεριμνούν για τη διαβίωση και την υγεία των ηλικιωμένων γονιών ή συγγενών τους. Σε αυτούς, λοιπόν, τους πολίτες απευθυνόμαστε, ως πολιτικά πρόσωπα και ως πολιτικές δυνάμεις και γι’ αυτό οφείλουμε, τουλάχιστον, να το πράττουμε με ενσυναίσθηση, με σεμνότητα, με σεβασμό, με ηρεμία, με ψυχραιμία, με ειλικρίνεια, με σοβαρότητα, με επιχειρηματολογία, με ευθύτητα, και, κυρίως, με εισηγήσεις και λύσεις.
Η κοινωνία, με τη σειρά της, θα πρέπει να είναι απαιτητική και ενεργή. Να ενημερώνεται και να κρίνει. Να φιλτράρει και να αξιολογεί. Να παρακολουθεί χωρίς παρωπίδες και να αναλύει. Κυρίως, όμως, η κοινωνία θα πρέπει να ξεχωρίσει τα πρόσωπα και τις δυνάμεις που εργάζονται σκληρά και που υπηρετούν την αλήθεια και το δημόσιο συμφέρον, από τα πρόσωπα και τις δυνάμεις που ενεργούν υπογείως και εξυπηρετούν τη διαπλοκή, τη διαφθορά και συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα. Τους πρώτους, να τους ανταμείβει ηθικά και πολιτικά και να τους δείχνει ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος να πολιτεύονται και ότι αυτός ο σωστός τρόπος τους καθιστά άξιους της εκτίμησης και της εμπιστοσύνης τους. Τους δεύτερους, να τους απομονώνει και να τους δείχνει ότι ο δικός τους υπόγειος δρόμος είναι αδιέξοδος, ανώφελος και άσκοπος.
Με αυτό τον τρόπο οφείλουμε να πολιτευτούμε τους επόμενους δέκα καθοριστικούς μήνες, όλες και όλοι. Πολιτικά πρόσωπα, πολιτικές δυνάμεις, αλλά και πολίτες. Αν πολιτευτούμε με αυτό τον τρόπο, αυτοί οι δέκα καθοριστικοί μήνες θα οδηγήσουν σε μια νέα πενταετία καλύτερη, με ελπίδα και προοπτική.
