Άρχισε την περασμένη Πέμπτη στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων η συζήτηση για την Πρόταση Νόμου την οποία κατέθεσα στην Βουλή τον περασμένο Νοέμβριο, με σκοπό να καταστεί υποχρεωτική η χρήση ποδηλατικού κράνους από τους ποδηλατιστές και τις ποδηλατίστριες.
Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το γεγονός πως το κράνος ενδέχεται να αποδειχτεί σωτήριο σε πάρα πολλές περιπτώσεις, προστατεύοντας συμπολίτες και συμπολίτισσές μας από βέβαιο θάνατο ή σοβαρό τραυματισμό.
Άλλωστε, όσοι και όσες ασχολούνται για άθληση, είτε με την ποδηλασία δρόμου, είτε με την ορεινή ποδηλασία, ήδη χρησιμοποιούν κράνος, ακριβώς επειδή αντιλαμβάνονται την προστασία που τους παρέχει, ενώ, κράνος είναι το πρώτο πράγμα που φορά κάθε γονιός στο παιδί του όταν αυτό αρχίζει να χρησιμοποιεί ποδήλατο, χωρίς μάλιστα να τίθεται, ούτε και μπορεί να τεθεί, τέτοια υποχρέωση για παιδιά. Επιπρόσθετα, η χρήση κράνους είναι ήδη πρακτική σε κάθε είδους αθλητική διοργάνωση σχετική με την ποδηλασία.
Το νέο αυτό μέτρο καθίσταται ακόμα πιο αναγκαίο στην Κύπρο, αλλά και επείγον, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπάρχει στην Κύπρο ολοκληρωμένο και επαρκές δίκτυο ποδηλατοδρόμων ή ποδηλατολωρίδων, γεγονός που θέτει σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο τους ποδηλατιστές και τις ποδηλατίστριες, που αναγκάζονται να χρησιμοποιούν τους δρόμους και τις λωρίδες των αυτοκινήτων, των λεωφορείων, των φορτηγών και, γενικώς, των μηχανοκινήτων οχημάτων.
Έχω διαβάσει μεμονωμένα επικριτικά επιχειρήματα, τα οποία αναφέρουν πως σε αρκετές χώρες, όπου είναι ευρέως διαδεδομένη η χρήση ποδηλάτου, δεν είναι υποχρεωτική η χρήση κράνους. Όμως, στις χώρες αυτές, υπάρχει παντού ολοκληρωμένο σύστημα ποδηλατοδρόμων και ποδηλατικών σημάνσεων και, κυρίως, υπάρχει ανεπτυγμένη ποδηλατική κουλτούρα πολλών δεκαετιών, σε όλους τους πολίτες που χρησιμοποιούν το οδικό δίκτυο. Ασφαλώς, σα πρέπει και στην Κύπρο να εργαστούμε, όλες και όλοι, και κυρίως το κράτος, για δημιουργία τέτοιας υποδομής και τέτοιας κουλτούρας. Και αναγνωρίζω ότι γίνονται τέτοια βήματα τα τελευταία χρόνια, τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Όμως, απέχουμε πολύ από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μέχρι, λοιπόν, να φτάσουμε στα επιθυμητά επίπεδα ποδηλατικής κουλτούρας και ποδηλατικών υποδομών, η πολιτεία οφείλει να προστατεύει, στο μέγιστο δυνατό βαθμό, όσες και όσοι χρησιμοποιούν ποδήλατα. Ήδη, εδώ και πολλά χρόνια, είναι υποχρεωτική η χρήση κράνους για τους μοτοσικλετιστές, γεγονός υποβοηθητικό στην καλλιέργεια κουλτούρας εφαρμογής αυτής της νέας νομοθετικής διάταξης. Επιπρόσθετα, το κόστος απόκτησης ποδηλατικού κράνους είναι χαμηλό, γεγονός που το καθιστά προσιτό σε όλες και όλους τους πολίτες.
Αναμφίβολα, το μέτρο αυτό καθίσταται ακόμα πιο αναγκαίο μετά την πρόσφατη εφαρμογή Σχεδίου Επιχορήγησης της Αγοράς Ποδηλάτου, που ορθώς ανακοίνωσε η κυβέρνηση, με σκοπό, ακριβώς, την ενθάρρυνση της χρήσης των ποδηλάτων στην Κύπρο και με απώτερο στόχο την προστασία του περιβάλλοντος και τη μείωση της κυκλοφοριακής συμφόρησης των αυτοκινήτων.
Ευελπιστώ σε γόνιμη συζήτηση και υπερψήφιση της εν λόγω Πρότασης σε Νόμο, το συντομότερο δυνατό, έτσι ώστε να βελτιωθεί περαιτέρω το νομοθετικό πλαίσιο για την οδική ασφάλεια στη χώρα μας, να ενισχυθεί η ποδηλατική κουλτούρα εντός της κοινωνίας και να προστατευθούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό όλοι οι ποδηλατιστές και όλες οι ποδηλατίστριες, ανεξαιρέτως.
