Η τελευταία τουρκική NAVTEX στην ανατολική Μεσόγειο, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και η συνεπακόλουθη προκληθείσα κρίση, στα όρια ενός «θερμού» επεισοδίου, επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά την επιθετική και επεκτατική πολιτική της Τουρκίας.
Μέχρι αυτή την ώρα, καθώς γράφεται το παρόν άρθρο, το «θερμό» επεισόδιο έχει αποφευχθεί, αλλά η κατάσταση παραμένει αναλλοίωτη: η προκλητική τουρκική NAVTEX βρίσκεται σε ισχύ, όπως σε ισχύ βρίσκεται και η ελληνική NAVTEX, η οποία εκδόθηκε σε απάντηση της τουρκικής ενέργειας, οι στόλοι της Ελλάδας και της Τουρκίας βρίσκονται σε πλήρη ανάπτυξη και επιφυλακή, ισχυρές χώρες, με διαφορετική παράδοση και συμφέροντα, όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, εξέδωσαν ανακοινώσεις και αφήνουν να νοηθεί ότι έχουν παρέμβει προς αποκλιμάκωση της κρίσης και η αντιπαραβολή ανακοινώσεων ανάμεσα στα αρμόδια υπουργεία των δύο χωρών, συνεχίζεται. Αναμφίβολα, ουδείς μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη των πραγμάτων. Ενδεχομένως, μέχρι την Κυριακή το πρωί, που θα δημοσιευτεί το παρόν άρθρο, να έχουν προηγηθεί εξελίξεις που διαφοροποιούν την κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση όμως, η νέα αυτή κρίση αναδεικνύει τις βασικές και αμετάβλητες πραγματικότητες:
- Η Τουρκία είναι μια εχθρική και επιθετική χώρα. Βρίσκεται σε μόνιμη αντιπαράθεση με όλες τις γειτονικές της χώρες, παραβιάζει καθημερινώς το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας, με χαρακτηριστική αλαζονεία, δρα επεκτατικά σε διάφορες χώρες και καταπατεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες σε αυτές, καθώς και των ίδιων της των πολιτών, αναπτύσσει εθνικιστική ρητορική, ποντάρει στον θρησκευτικό φανατισμό, διεκδικώντας ηγετικό ρόλο στον ισλαμικό κόσμο, επιχειρεί να αναθεωρήσει διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες, τις οποίες υπέγραψε και η ίδια στο παρελθόν και δεν διστάζει να αξιοποιεί, σε καθημερινή βάση, την στρατιωτική ισχύ, που είτε διαθέτει, είτε θεωρεί ότι διαθέτει, προκειμένου να δημιουργήσει τετελεσμένα και να στρώσει το τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τρόπο που να εξυπηρετεί πλήρως τους σχεδιασμούς της.
- Στον αντίποδα, η Ελλάδα είναι διαχρονικά μια φιλειρηνική χώρα, επιδιώκει και πετυχαίνει ιστορικά τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τους υπόλοιπους γείτονές της, σέβεται εμπράκτως το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας, δίνει έμφαση στον εκσυγχρονισμό της και κάνει ουσιαστικά βήματα διόρθωσης των λαθών, που οδήγησαν στην οικονομική χρεοκοπία των προηγούμενων χρόνων, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, με ό,τι αυτές οι ιδιότητες συνεπάγονται ή προϋποθέτουν, συμπεριφέρεται με διάθεση συνεργασίας και διαλλακτικότητα σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς στους οποίους μετέχει και σέβεται εμπράκτως τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των πολιτών της, αλλά και όλων των ανθρώπων που διαβιούν στο έδαφός της, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας, ή καταγωγής.
- Για να υπάρξει ειρήνη και συνεργασία ανάμεσα στις δύο αυτές χώρες, πρέπει να το θέλουν και οι δύο. Το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι, μόνο η Ελλάδα έχει ως προτεραιότητά της την ειρήνη και την συνεργασία. Αυτό, από μόνο του, δεν αρκεί. Όσο φιλειρηνική και διαλλακτική στάση και αν τηρεί η Ελλάδα – και μάλιστα, μερικές φορές, σε επικίνδυνο βαθμό – η ειρήνη και η σταθερότητα στην περιοχή είναι σε διαρκή κίνδυνο εξαιτίας της Τουρκίας. Αυτή η πραγματικότητα, επιβεβαιώνεται έντονα αυτή την περίοδο. Η Ελλάδα διαπιστώνει, με τον πλέον δυσάρεστο τρόπο, ότι η τακτική που ακολούθησε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες – με διαφορετικές διαβαθμίσεις, αναμφίβολα – έχει αποτύχει. Ενώ, λοιπόν, η Ελλάδα επένδυε πολιτικά και οικονομικά μόνο στην ειρήνη και στην ψευδαίσθηση ότι η Τουρκία θα αλλάξει, κάποτε, στάση από μόνη της, η Τουρκία επένδυε πολιτικά και οικονομικά στην σύγκρουση και στον επεκτατισμό. Ενώ η Ελλάδα πίστεψε ότι η Τουρκία θέλει να προσεγγίσει την Ευρώπη, αυτή θέλει να σέρνει την Ευρώπη «στα πόδια της». Ενώ η Ελλάδα εκσυγχρονίζεται με γνώμονες την ελευθερία, την δημοκρατία και την ισχύ του δικαίου, η Τουρκία οπισθοδρομεί με γνώμονες τον ισλαμισμό, τον απολυταρχισμό και την ισχύ των όπλων.
Οι πραγματικότητες αυτές επιβάλλουν μια απολύτως αναγκαία προσθήκη στην πολιτική της Ελλάδας: ενίσχυση της αμυντικής και στρατιωτικής δύναμής της. Χωρίς να αναιρεί την αφοσίωσή της στην ειρήνη και τη συνεργασία, οφείλει να είναι σε θέση να αντισταθεί σε αυτό στο οποίο αφοσιώνεται η Τουρκία. Διαφορετικά, η Τουρκία θα συνεχίζει ακάθεκτη και η Ελλάδα θα υποχρεώνεται σε ασφυκτική προσαρμογή.
