Στον απόηχο της δημοσιογραφικής διάσκεψης του Προέδρου Χριστοδουλίδη αναφορικά με το έργο των πρώτων 100 ημερών της διακυβέρνησής του, η συζήτηση επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στα ζητήματα της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής, της ακρίβειας, της στέγασης και του κόστους της ενέργειας.
Όμως, το ζήτημα που καθορίζει, ουσιαστικά, τη σχέση κράτους-πολιτών, καθώς και το πως αυτή η σχέση καθορίζει την ποιότητα ζωής όλων των πολιτών, είναι, αναμφίβολα, η κοινωνική πρόνοια.
Άλλωστε, το επίπεδο της κοινωνικής πρόνοιας κάθε χώρας αποτελεί βασικό κριτήριο στην κατάταξή της σε σχέση με την ποιότητα ζωής, την ευημερία, αλλά ακόμα και την ποιότητα λειτουργίας της δημοκρατίας και των θεσμών της.
Σημαντικό και αξιοσημείωτο το έργο του ομώνυμου Υφυπουργείου και της Υφυπουργού, Μαριλένας Ευαγγέλου, αυτές τις 100 ημέρες. Έργο, το οποίο περιλαμβάνει την αύξηση του επιδόματος χαμηλοσυνταξιούχων κατά 5%, τον εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση του θεσμού του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, τη δοκιμαστική εφαρμογή του θεσμού του «Κοινωνικού Λειτουργού της Γειτονιάς», την αύξηση του Τιμητικού Επιδόματος Μάνας, την εφάπαξ χορηγία, για το 2023, στις οικογένειες που λαμβάνουν επίδομα τέκνου για τρία ή περισσότερα εξαρτώμενα τέκνα, τις νέες κατοικίες και τα νέα προγράμματα υποστήριξης ατόμων με αναπηρίες, ώστε να μπορούν να ζουν ανεξάρτητα, την αναβάθμιση των διαδικασιών αξιολόγησης της αναπηρίας, την επέκταση της οικονομικής στήριξης για αγορά τροχοκαθισμάτων και την ενίσχυση και αύξηση των δομών για ασυνόδευτα ανήλικα πρόσωπα.
Επιπρόσθετα, επιβεβαιώνοντας τη θέση του Δημοκρατικού Κόμματος ότι οι πρώτες 100 ημέρες είναι – και πρέπει να είναι – απλώς ο προπομπός για μια παραγωγική και αποτελεσματική διακυβέρνηση τα επόμενα πέντε χρόνια, το Υφυπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας προχώρησε ήδη και στην αύξηση των δικαιούχων του Σχεδίου Επιδότησης Διδάκτρων και Σίτισης Παιδιών μέχρι τεσσάρων χρόνων, ενθαρρύνοντας έτσι την πρόσβαση παιδιών προσχολικής ηλικίας σε ποιοτική εκπαίδευση και φροντίδα και συμβάλλοντας στη συμφιλίωση της επαγγελματικής και της οικογενειακής ζωή.
Αναμφίβολα, η άσκηση κοινωνικής πολιτικής και η συνεχής ενίσχυση του κράτους πρόνοιας πρέπει να γίνονται με γνώμονα τη διατήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Με άλλα λόγια, όσο πιο πειθαρχημένη και συνετή είναι η κοινωνικής πολιτική του κράτους, τόσο πιο βιώσιμη, πιο ανθεκτική και πιο μακροχρόνια θα είναι.
Άλλωστε, μακροπρόθεσμος στόχος κάθε υγιούς πολιτείας είναι, από τη μια, να αυξάνονται οι παροχές κοινωνικής πρόνοιας, αλλά, από την άλλη, να μειώνονται οι πολίτες που έχουν ανάγκη μια τέτοια πρόνοια.
Διαρκής στόχος πρέπει να είναι η παροχή ισότιμης, διαφανούς και εύκολης πρόσβασης των πολιτών σε αυτές τις παροχές, με όσο το δυνατόν λιγότερη γραφειοκρατία και με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο σεβασμό στην προσωπικότητα, στην αξιοπρέπεια και στα προβλήματα των δικαιούχων συνανθρώπων μας.