Σε έξι μήνες, και πιο συγκεκριμένα, στις 5 Φεβρουαρίου 2023 θα διεξαχθεί ο Α’ Γύρος των Προεδρικών Εκλογών του 2023. Μπαίνουμε, δηλαδή, στην προεκλογική περίοδο, ή, καλύτερα, μπαίνουμε στην τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου, η οποία, ουσιαστικά, έχει αρχίσει τα τέλη του 2022.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτοί οι έξι μήνες θα είναι δύσκολοι, όπως δύσκολοι θα είναι και οι μήνες που θα ακολουθήσουν μετά τις εκλογές, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, καθώς:

• ο απόηχος της πανδημίας του COVID-19, που κλόνισε ολόκληρη την ανθρωπότητα και προκάλεσε προβλήματα που παραμένουν έντονα, 
• η συνεπακόλουθη αύξηση των τιμών του διεθνούς εμπορίου, που επηρεάζει σχεδόν το σύνολο των αγαθών, 
• η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο συνεχιζόμενος πόλεμος επί ουκρανικού εδάφους και η αναζωπύρωση του Ψυχρού Πολέμου Δύσης και Ανατολής, που πυροδότησε – ανάμεσα σε πολλά δεινά – την ενεργειακή κρίση που βιώνουμε και, ασφαλώς, 
• η συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή του νησιού μας και η επιθετικότητα της Τουρκίας, που κλιμακώνεται σε όλα τα επίπεδα, 

συνθέτουν ένα ρευστό, δύσκολο και, εν πολλοίς, αβέβαιο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον.

Δυστυχώς, τα δεδομένα είναι πολύ πιο δύσκολα και πολύ πιο απαιτητικά και «ξεφεύγουν» από το στενό, τοπικό πλαίσιο πολιτικών ή κομματικών αντιπαραθέσεων. Με άλλα λόγια, η ενότητα και η συλλογικότητα δεν είναι μόνο εύηχες και ευκταίες έννοιες, από αυτές που απλώς καθιστούν την πολιτική πιο ελκυστική και πιο αποτελεσματική. 

Η ενότητα και η συλλογικότητα είναι, πλέον, απολύτως αναγκαίες για την επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της κυπριακής κοινωνίας και την ανάδειξη της χώρας μας ως ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό κράτος, ικανό να ξεπερνά τις εξωγενείς και ενδογενείς προκλήσεις και δυσκολίες και να διασφαλίζει ένα χώρο ασφάλειας και ευημερίας των πολιτών του.

Τους επόμενους έξι μήνες, τα πολιτικά πρόσωπα και οι πολιτικοί θεσμοί έχουμε μέγιστο καθήκον και μέγιστη υποχρέωση να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις και στις προσδοκίες, που κάθε σύγχρονη κοινωνία δικαιούται να θέτει στην εκτελεστική και νομοθετική ηγεσία της. Για να το πετύχουμε αυτό, θα πρέπει να μιλήσουμε για λύσεις και όχι μόνο για διαπιστώσεις. Να προβάλουμε εισηγήσεις και όχι μόνο αναλύσεις. Να σχεδιάσουμε για το μέλλον και όχι μόνο να δικαιωθούμε για το παρελθόν. Να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και όχι μόνο τους άλλους. Να υπερβούμε τα ανυπέρβλητα και όχι μόνο τα τετριμμένα. Και, ασφαλώς, να ακούμε τους πολίτες και όχι μόνο να τους μιλούμε. Να αφουγκραστούμε, δηλαδή την κοινωνία και όχι να την πατρονάρουμε.

Με αυτές τις κατευθυντήριες αρχές οφείλουμε να πολιτευτούμε, ειδικά το επόμενο εξάμηνο, καθώς πολιτική συζήτηση θα εντείνεται, καθημερινώς, στο δρόμο προς τις κάλπες. Εκεί, που οι ελληνοκύπριες και οι ελληνοκύπριοι, που συνθέτουν το κυρίαρχο εκλογικό σώμα ανάδειξης του Προέδρου της Δημοκρατίας, άνθρωποι κάθε ηλικίας που θα έχουν συμπληρώσει το 18^ο έτος ζωής, θα κληθούν να απαντήσουν σε ένα κρίσιμο ερώτημα: «Ποιο πρόσωπο είναι το καταλληλότερο να πετύχει την απολύτως αναγκαία ενότητα και την απολύτως αναγκαία συλλογικότητα της κυπριακής πολιτικής ηγεσίας, των κυπριακών πολιτικών θεσμών και, κατ’ επέκταση, ολόκληρης της κυπριακής κοινωνίας;» 

Εμείς, αντιλαμβανόμενοι τις προκλήσεις και δυσκολίες, που η πατρίδα μας αντιμετωπίζει – και θα αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια – και αφουγκραζόμενοι τη μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας, κρίνουμε πως αυτό το πρόσωπο είναι ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Και ευελπιστούμε ότι, η κοινωνική πλειονότητα, που έχει αυτή την άποψη, θα μετατραπεί, τον Φεβρουάριο, σε εκλογική πλειοψηφία. Με νικήτρια την Κύπρο και νικητή το λαό της.