Γιατί συχνά επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις του, συχνά δικαιώνονται οι επιλογές του, συχνά αναδεικνύονται τα ιδιαίτερα στοιχεία της ηγετικής προσωπικότητας και του τρόπου με τον οποίο ασκούσε τα καθήκοντά του και συχνά ανακαλούνται στη μνήμη της κοινωνίας τα πολλά επιτεύγματα της πετυχημένης διακυβέρνησής του.
Τίποτε από τα δύο. Η διακυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου ξεχωρίζει ως πετυχημένη από μόνη της, με βάση συγκεκριμένα αντικειμενικά στοιχεία και επιτεύγματα και όχι επειδή ήταν αποτυχημένες οι διακυβερνήσεις που ακολούθησαν και που βιώνουμε μέχρι σήμερα.
Η ιδεολογικοπολιτική προσέγγιση του Κέντρου προκύπτει από τη σύνθεση των αποτελεσματικών στοιχείων της ελεύθερης οικονομίας και των ανθρωποκεντρικών στοιχείων της κοινωνικής δικαιοσύνης και απορρίπτει τις ακραίες ιδεολογίες του κομμουνισμού και του νεοφιλελευθερισμού. Δεκανίκια της εξουσίας είναι αυτοί που της έριξαν σωσίβιο την ώρα που πρωταγωνιστεί στη διαπλοκή και στη διαφθορά και όχι το ΔΗΚΟ που παλεύει για την κάθαρση.
Σημαίνει ότι έχω βλέψεις να κατοικώ στη Λευκωσία για πάντα…
Την πολυτέλεια να περιμένουμε δεν την είχαμε ποτέ και προφανώς δεν την έχουμε ούτε και τώρα. Όμως, αυτό δεν είναι επιλογή των Ελληνοκυπρίων αλλά επιβολή της αδιάλλακτης Τουρκίας, η οποία παραμένει αμετακίνητη. Η Νέα Στρατηγική, λοιπόν, είναι ακριβώς η απάντηση σε αυτή την πραγματικότητα· είναι η οδός για να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε αυτή την αδιάλλακτη στάση. Και, παρεμπιπτόντως, έχουν περάσει τέσσερα ολόκληρα χρόνια από τότε που προτείνοντας τη Νέα Στρατηγική βρεθήκαμε στο στόχαστρο των θιασωτών της αποτυχημένης πολιτικής, που εφαρμόζεται τα τελευταία 13 χρόνια. Πέτυχαν άραγε κάτι με αυτή την αποτυχημένη πολιτική; Δυστυχώς, όχι. Το Κυπριακό βρίσκεται σήμερα στο χειρότερο σημείο που ήταν ποτέ.
Ο Άγγελος Συρίγος έχει γράψει ένα ογκώδες βιβλίο για το σχέδιο Ανάν. Συμπέραινε, ορθώς, ότι οι συνέπειες του Σχεδίου Ανάν θα ήταν καταστροφικές για τον κυπριακό Ελληνισμό και σημείωνε ενδεικτικά ότι αυτές οι καταστροφικές συνέπειες θα ήταν χειρότερες ακόμα και από μια λύση δύο κρατών. Αντίθετα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης φέρεται να συζήτησε τη λύση δύο κρατών με τον Τσαβούσογλου, τον Αρχιεπίσκοπο, ξένους διπλωμάτες και ντόπιες αντιπροσωπείες, με δική του πρωτοβουλία. Αν ποτέ o Άγγελος Συρίγος, ή ο οποιοσδήποτε, υιοθετήσει τέτοιες απόψεις ή πάρει τέτοιες πρωτοβουλίες, θα διαφωνήσω και μαζί του.
Ουδέποτε ένιωσα κάτι τέτοιο και ουδέποτε επιχειρήσαμε να εργαλιοποιήσουμε τον Γενικό Ελεγκτή, ως πρόσωπο, ή την Ελεγκτική Υπηρεσία ως θεσμό. Αντίθετα, όμως, η κυπριακή κοινωνία βιώνει τη στοχοποίηση του Γενικού Ελεγκτή από την κυβέρνηση του ΔΗΣΥ. Θυμηθείτε, αλήθεια, πόσες φορές δήλωσαν ή διέρρευσαν τους τελευταίους μήνες ότι θα τον σύρουν στο Ανώτατο Δικαστήριο – χωρίς ποτέ να το τολμήσουν βέβαια – ή πόσες φορές προσπάθησαν να του φορτώσουν σκοπιμότητες που μόνο μια πανικόβλητη, διαπλεκόμενη και διεφθαρμένη κυβέρνηση, όπως αυτή του ΔΗΣΥ, θα μπορούσε να σκαρφιστεί.
Όχι.
Στο βιβλίο της Claire Palley «Μια παταγώδης αποτυχία των διεθνών σχέσεων», καθώς πολλές φορές, στο παρόν και στο πρόσφατο παρελθόν, επανέρχονται – και μάλιστα σε πιο επικίνδυνη εκδοχή – οι ιδέες και οι μεθοδεύσεις που βίωσε η Κύπρος την περίοδο 1999-2004 με την προεργασία, την υποβολή και τη διαπραγμάτευση του Σχεδίου Ανάν, επί προεδρίας Γλαύκου Κληρίδη και τη συνέχιση της διαπραγμάτευσης και τελικά την απόρριψη του Σχεδίου, επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου.
«Η μικρή μας πόλη», του Θόρντον Ουάιλντερ, σε σκηνοθεσία της Αλεξίας Παπαλαζάρου, από τον ΘΟΚ, το περασμένο καλοκαίρι, στο αμφιθέατρο της Σχολής Τυφλών. Μια πολύ όμορφη και καλοστημένη παράσταση και μάλιστα στις πρωτόγνωρες συνθήκες αποστάσεων και προστατευτικών μέτρων λόγω πανδημίας.
Δεν έπεσα έξω σε πολιτικές θέσεις. Έπεσα έξω σε πολιτικά πρόσωπα. Και αυτό με έκανε πιο σοφό, πολύ πιο αυστηρό και πολύ πιο απαιτητικό απέναντι σε αυτούς και αυτές που εμπιστεύομαι σήμερα.
Η ανάληψη πρωτοβουλίας για αναβάθμιση του ρόλου και του έργου της Βουλής, μέσω συγκεκριμένης πρότασης την οποία θα παρουσιάσω τις αμέσως επόμενες μέρες.
