Αναμφίβολα, το debate των κυρίων Αβέρωφ Νεοφύτου και Άντρου Κυπριανού, μέρα μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης, μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως συλλεκτικό. Όποιος είχε την ευκαιρία να βρίσκεται εκείνη την ώρα μπροστά από την τηλεόραση, μπόρεσε να παρακολουθήσει, σε μία και μόνο εκπομπή, την αποτυχημένη πολιτική και τις λανθασμένες επιλογές των τελευταίων 12 ολόκληρων χρόνων.

Είτε τους αρέσει όταν τους το λένε, είτε όχι, οι κύριοι Αβέρωφ Νεοφύτου και Άντρος Κυπριανού, ως πολιτικά πρόσωπα, είναι οι κύριοι στυλοβάτες της αποτυχημένης πολιτικής Αναστασιάδη στο Κυπριακό, αφού, είναι οι κατεξοχήν εκφραστές της σχολής που πρότεινε, και εξακολουθεί να προτείνει, παρά το αδιέξοδο, ότι η πολιτική του «καλού παιδιού» και των συνεχών διαδικαστικών και ουσιαστικών υποχωρήσεων, θα οδηγήσει σε αλλαγή της τουρκικής στάσης. Παράλληλα, οι κύριοι Αβέρωφ Νεοφύτου και Άντρος Κυπριανού, φέρουν εξίσου ένα τεράστιο μερίδιο της ευθύνης:

• Για την «αγιοποίηση» του Μουσταφά Ακιντζί και για την συνεπακόλουθη απενοχοποίηση της τουρκικής πλευράς.
• Για την καλλιέργεια των ψευδαισθήσεων περί δήθεν «επικείμενης λύσης», σε τακτά χρονικά διαστήματα.
• Για την διάδοση, από πρόσωπα του περιβάλλοντός τους, του μυθεύματος, ότι «οι Ελληνοκύπριοι δεν θέλουν λύση».
• Για την πραγματοποίηση, από πρόσωπα επίσης του περιβάλλοντός τους, σειράς δράσεων υπονόμευσης των θεσμών της Κυπριακής Δημοκρατίας και αντικατάστασής τους από τις τεχνικές επιτροπές, οι οποίες, όμως, άλλο ρόλο και άλλη αποστολή πρέπει να έχουν.
• Για τη δημιουργία λανθασμένων εντυπώσεων, τόσο στην Κύπρο, όσο και στο εξωτερικό, σε σχέση με την ουσία του Κυπριακού.
• Για τη σωρεία των επικίνδυνων υποχωρήσεων του Προέδρου Αναστασιάδη, με αποκορύφωμα το Πλαίσιο Γκουτέρες.
• Για την εφαρμογή λεγόμενων «Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης», που στην πραγματικότητα είναι μέτρα συμφιλίωσης με την κατοχή και αναβάθμισης του κατοχικού ψευδοκράτους.
• Για τη συντήρηση του σεναρίου περί αγωγού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας μετά από μια ενδεχόμενη λύση, που έρχεται σε «σύγκρουση» με το έργο για τον αγωγό East Med, για το οποίο η χώρα μας ήδη υπέγραψε σχετική συμφωνία. 

Σε ό,τι αφορά την Οικονομία και την εσωτερική διακυβέρνηση, ο κ. Άντρος Κυπριανού ηγήθηκε στο παρελθόν και ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου ηγείται στο παρόν, δύο διακυβερνήσεων που ανταγωνίζονται για το ποια έβλαψε λιγότερο τον τόπο, αντί για το ποια τον ωφέλησε, και που ισοβαθμούν απολύτως στο ότι:

• Οδήγησαν από μία μεγάλη τράπεζα σε κατάρρευση, η μεν την Λαϊκή, η δε τον Συνεργατισμό.
• Περιφρόνησαν από ένα πόρισμα Ερευνητικής Επιτροπής, η μεν για την έκρηξη στο Μαρί και η δε για την κατάρρευση του Συνεργατισμού.

Αυτά σε ό,τι αφορά το παρελθόν, το οποίο και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί ανέδειξαν εντόνως την περασμένη Πέμπτη, σε μια ακόμα προσπάθεια τους να συσπειρώσουν το κομματικό ακροατήριό τους και να εδραιώσουν τον δικομματισμό που τους τρέφει. Όμως, η κοινωνία αγωνιά για το μέλλον. Και αν κάτι αναδείχθηκε στο debate της Πέμπτης, είναι ότι ο τόπος χρειάζεται το ΔΗΚΟ. Τόσο ως ισχυρό κοινοβουλευτικό κόμμα, όσο και ως ισχυρό πυλώνα της επόμενης διακυβέρνησης.