Με βάση τον τίτλο του, το άρθρο θα μπορούσε κάλλιστα να αφορά το παρελθόν και να καταπιάνεται με το γεγονός ότι το Δημοκρατικό Κόμμα πρωταγωνιστεί, από το 1976, στην πολιτική και δημόσια ζωή της πατρίδας μας και ξεχωρίζει στην σύγχρονη Ιστορία της χώρας μας, για δύο άκρως πετυχημένες διακυβερνήσεις, με τον Σπύρο Κυπριανού (1977-1988) και τον Τάσσο Παπαδόπουλο (2003-2008). Δύο διακυβερνήσεις, οι οποίες συνέβαλαν καθοριστικά στην υπεράσπιση και ενίσχυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στη χάραξη και καταξίωση της ευρωπαϊκής της πορείας, καθώς και στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Κύπρου, πάντα μέσα στις δύσκολες και αντίξοες συνθήκες της τουρκικής κατοχής του μισού νησιού μας.

Θα μπορούσε επίσης, να καταπιάνεται με το γεγονός ότι το Δημοκρατικό Κόμμα ήταν και είναι το κόμμα το οποίο διασφάλιζε την απρόσκοπτη και ομαλή λειτουργία του κράτους. Η πιο χαρακτηριστική απόδειξη αυτού του αδιαμφισβήτητου γεγονότος, είναι το ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είτε το Δημοκρατικό Κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση, όπως έτυχε στο παρελθόν, είτε βρίσκεται στην αντιπολίτευση, όπως συμβαίνει στο παρόν, διασφαλίζει την υπερψήφιση, και άρα την ύπαρξη, κρατικού προϋπολογισμού, κρατώντας το κράτος, την κυπριακή οικονομία, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς, μακριά από περιπέτειες. 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, ο τίτλος του άρθρου αφορά το μέλλον. Ένα μέλλον, το οποίο προμηνύεται ακόμα πιο πετυχημένο για το Δημοκρατικό Κόμμα, υπό την προεδρία και καθοδήγηση του Νικόλα Παπαδόπουλου, στη βάση πολιτικών και κομματικών πραγματικοτήτων, οι οποίες περικλείονται σε δύο μεγάλες ενότητες:

• Πρώτη ενότητα, η πολιτική δικαίωση του Δημοκρατικού Κόμματος. Το γεγονός δηλαδή, ότι όλες οι εκτιμήσεις και εισηγήσεις του στα μεγάλα θέματα έχουν, αντιστοίχως, επιβεβαιωθεί και καταστεί αναγκαίες. Στο μεν Κυπριακό, είναι πλέον αδιαμφησβήτητη η ανάγκη για μια νέα διεκδικητική στρατηγική, η οποία να οχυρώνει και να ενισχύει την Κυπριακή Δημοκρατία, να κτίζει συνεργασίες και συμμαχίες ουσίας με όλες τις γειτονικές χώρες της περιοχής που απειλούνται από τον τουρκικό επεκτατισμό και να διεκδικεί την πρόκληση πολιτικού, οικονομικού και διπλωματικού κόστους στην Τουρκία.  Στη δε Οικονομία, όλοι αναγνωρίζουν, πλέον, ότι οι φωνές του Δημοκρατικού Κόμματος για το τεράστιο πρόβλημα των ΜΕΔ ήταν τελικώς ορθές και δικαιολογημένες και όλο και περισσότερες προεκλογικές θέσεις του Κόμματος, τόσο από την εποχή των περασμένων βουλευτικών εκλογών, όσο και από την εποχή των τελευταίων προεδρικών εκλογών, καθίστανται αποδεκτές και ώριμες προς υλοποίηση.
• Δεύτερη ενότητα, η πολιτική ομοψυχία εντός του Δημοκρατικού Κόμματος. Το γεγονός, δηλαδή, ότι το Κόμμα έχει απαλλαγεί από τα πρόσωπα που υπονόμευαν κάθε απόφαση και κάθε δράση του Κόμματος θέλοντας να εξυπηρετήσουν τους κυβερνώντες και να ικανοποιήσουν την διαχρονική εξάρτησή τους από κάθε μορφής εξουσία. Πλέον, υπάρχει στο Δημοκρατικό Κόμμα πολιτική ομοψυχία και ομογνωμία των στελεχών ως προς τους μεγάλους στόχους, αλλά και ως προς την ανάγκη εξυπηρέτησης των θέσεων και αρχών του Κόμματος, καθώς και των συμφερόντων της μεσαίας τάξης. Επιπρόσθετα, το περιβάλλον αυτό, δημιουργεί και τις συνθήκες για υγιή και ειλικρινή σύνθεση των διαφορετικών απόψεων που αναπόφευκτα υπάρχουν σε επιμέρους θέματα και που χαρακτηρίζουν, άλλωστε, ένα ελεύθερο, σύγχρονο και πραγματικά δημοκρατικό κόμμα.

Με αυτά τα δεδομένα πολιτεύεται το Δημοκρατικό Κόμμα και με αυτά τα δεδομένα διεκδικεί τη στήριξη των πολιτών, ώστε να συνεχίσει να διαδραματίζει τον ρυθμιστικό και πρωταγωνιστικό ρόλο του στην κυπριακή πολιτική ζωή, τόσο ως ισχυρό κοινοβουλευτικό κόμμα στα χρόνια που έρχονται, όσο και ως πυλώνας της επόμενης διακυβέρνησης.